Το νέο ποιητικό έργο του Μανόλη Γιακουμάκη (Σφάκα Σητείας, 1951) με τίτλο «Μεταναστεύσεις ΙΙΙ», μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εκάτη. Είναι το τρίτο βιβλίο του με τίτλο «Μεταναστεύσεις», υποδηλώνοντας τη συνεχή κίνηση τόσο της ευρύτερης κοινωνικής κατάστασης όσο και τη ροή της γραφής του συγγραφέα, που περιφέρεται ανάμεσα στο σήμερα και το χτες, με συνεχείς αναφορές στην καθημερινότητά μας σε σύνδεση με παρελθοντικά βιώματα. Πλούσιο λεξιλόγιο που ανασύρει μνήμες και εικόνες, χειμαρρώδης γραφή με έντονη περιγραφικότητα και κοινωνική ευαισθησία, ρευστός λόγος που σε παρασύρει, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά της γραφής του Γιακουμάκη. Δεν λείπουν και συζητήσεις με άλλους ποιητές που εντάσσονται αρμονικά στη χροιά του λόγου του, δίνοντάς μας ένα στιβαρό και συνάμα γλυκά μελαγχολικό, ποιητικό σύνολο.

Πιστότεροι κι αγνότεροι από σύννεφο και βράδυ
τόσο πυκνοί και ντροπαλοί σαν ηλιοτρόπια
πορευτήκαμε με την πίκρα στα σφιγμένα μας χείλη
και μέσα στα σπίτια μας κρύψαμε την οργή των σκοτωμένων
που με τον καιρό έγινε θλίψη και χάθηκε
φιλώντας χέρια εχθρικά
χέρια που μύριζαν ακόμη το αίμα του αδελφού και του πατέρα·
μέσα στη νύχτα αλλάζοντας μορφές αφανιστήκαμε,
ώσπου μια μέρα, τάχα ξαφνικά, βρεθήκαμε σε λίστες προγραφών:
μεσαία τάξη, έτσι μας είπαν,
αλλά εμείς, λιγούρια, ο ένας τον άλλο, συνηθίσαμε να λέμε.

Ανέτοιμοι για την σκληρή αγάπη
υποταχτήκαμε στον σκοτεινό της χαρακτήρα
κωπηλατώντας διαρκώς κωπηλατώντας
μέχρι να βρούμε το σημείο του θανάτου.

Ας κρατήσουμε λοιπόν ένα τόπο ονείρου
αφού καταστρέψαμε αλλού τις ζωές μας
στη σκοτεινιά των ημερών και την γκρίζα παρακμή,
ξεριζωμένες καρδιές, σαρίδια, τυφλές γεωτρήσεις.